میراثی از گذشته: کابل کراس‌اور (Crossover)
در دستگاه‌های قدیمی شبکه که از اترنت گیگابیتی پشتیبانی نمی‌کردند، هر سیم فقط می‌توانست برای انتقال یا دریافت و نه هر دو عمل استفاده شود. یک کابل مستقیم همیشه برای اتصال دو دستگاه مختلف، به‌طور مثال، اتصال یک کامپیوتر شخصی برای انتقال داده‌ها روی یک سیم برای یک سوییچ دریافت کننده یا اتصال یک سوییچ برای انتقال داده‌ها به یک روتر دریافت‌کننده استفاده می‌شد. هنگامی که نیاز به اتصال دو دستگاه مشابه (به‌طور مثال، سوئیچ به یک سوئیچ) داشتید، مشکلی رخ می‌داد، به این دلیل که دو سوییچ هر دو روی یک سیم در وضعیت دریافت یا ارسال قرار داشتند. راه‌حل برطرف کردن این مشکل به‌کارگیری کابل کراس‌اور است. یک کابل کراس‌اور، سیم‌های انتقال و دریافت را معکوس کرده و برای اتصال یک کامپیوتر به کامپیوتر یا سوئیچ به یک سوئیچ استفاده می‌شود. شکل زیر نحوه به‌کارگیری کابل کراس‌اور و کابل مستقیم را نشان می‌دهد. دقت کنید در شکل زیر یک کابل کراس‌اور برای اتصال یک کامپیوتر به یک روتر مورد نیاز است، زیرا انتظار می‌رفت که روترهای قدیمی فقط به سوئیچ‌ها متصل شوند.
اما دستگاه‌های مدرن یک عملکرد خودکارسازی دارند که آنها را قادر می‌سازد تا سیم‌ها را در یک پلاگین شناسایی کنند و سپس فرستنده و گیرنده خود را دریافت کنند. در مکانیزم تشخیص خودکار که به آن automdix گفته می‌شود، تجهیزات مدرن قادر هستند کابل را تشخیص داده و سامانه ارسال و دریافت اطلاعات را با آن تنظیم کنند. به همین دلیل است که در برخی مکان‌ها مشاهده می‌کنید برای اتصال دو سوییچ به یکدیگر از کابل‌های Straight استفاده شده است. توجه داشته باشید که کابل‌های کراس‌اور به تدریج در حال منسوخ شدن هستند، مگر زمانی‌که برای پشتیبانی از دستگاه‌های قدیمی به وجود آنها احتیاج باشد. در یک کابل مستقیم، هر سیم به پین یکسان در هر انتهای سر دیگر متصل می‌شود. به‌طور مثال، سیم نارنجی/سفید به‌طور مستقیم از طریق پین 1 به پین 1 می‌رسد. در یک کابل کراس‌اور، سیم‌های انتقال و دریافت به حالتی که در شکل زیر مشاهده می‌کنید معکوس شده‌اند. دیاگرام سمت چپ جفت‌های نارنجی و سبز معکوس شده با Fast Ethernet کار می‌کنند، زیرا این استاندارد اترنت فقط به دو جفت نیاز دارد. دیاگرام سمت راست هر چهار جفت را دارد (جفت آبی، نارنجی، سبز و قهوه‌ای) و با Gigabit Ethernet کار می‌کند، زیرا اترنت گیگابیت سیگنال‌ها را روی چهار جفت انتقال می‌دهد. (در حالت کلی کابل‌های کراس‌اور برای اتصال سوییچ به سوییچ، هاب به هاب، هاب به سوییچ، اتصال مستقیم سوتر به سوییچ، روتر به روتر و…. استفاده می‌شود.)
نکته امتحانی: از دلایل بالقوه به وجود آمدن مشکل هم‌شنوی انتهای نزدیک می‌توان به به‌کارگیری یک ترمینال نادرست، آسیب‌دیدگی عایق یک سیم، پیچ‌خوردگی بیش از اندازه سیم‌ها، یا به‌کارگیری کابل مستقیم یا استاندارد کراس‌اور به شکل غیر درست و ناسازگار با یکدیگر اشاره کرد. مشکل آخر زمانی رخ می‌دهد که سیم‌های TX (انتقال) و RX (دریافت) دچار تقطع شوند. در آزمون نتورک‌پلاس این مسئله معکوس TX / RX نامیده می‌شود.
کابل Rollover
در حالی که یک کابل کراس‌اور، جفت سیم‌های انتقال و دریافت را معکوس می‌کند، یک کابل رولینگ همه سیم‌ها را بدون در نظر گرفتن اینکه آنها در چه زوایایی جفت شده‌اند، معکوس می‌کند. با یک کابل رول‌اور، این‌گونه به نظر می‌رسد که انتهای کابل یک تصویر آینه/قرینه از طرف یکدیگر است، درست به همان شکلی که در تصویر زیر نشان داده شده است.
کابل‌های Rollover، همچنین به نام کابل‌های کنسول، برای اتصال یک کامپیوتر به پورت کنسول یک روتر استفاده می‌شوند. روترها دارای دو نوع پورت مختلف هستند که پورت اترنت و پورت کنسول نام دارد. پورت‌های اترنت اجازه برقراری ارتباط با شبکه را داده و همچنین برای ساخت شبکه‌های محلی از طریق روتر استفاده می‌شوند. پورت کنسول روتر برای برقراری ارتباط با خود روتر، همانند زمانی که پیکربندی دستگاه در حال تغییر است استفاده می‌شود
